Hej Wam!
Dzisiaj moje male wyznanie winy, a do tego ochota by chociaż na chwile zatrzymać z nami lato.
Z serii smutne ale prawdziwe:
Od kiedy tylko poszłam do szkoły, to stałam się mocno nerwowa osoba. To niestety odbiło się na moich paznokciach, których regularnie 'nie było' przez około 11 lat. Jednak w końcu wzięłam się w garść i zerwałam z nałogiem. Od 5 lat staram się o nie dbać, pielęgnować i uważać by ich nie narażać na gorsze warunki atmosferyczne.
Jednak nałóg, to nałóg i kiedy tylko paznokieć mi się złamie muszę szybko pomalować je u obu dłoni na jasny kolor bo
A) inaczej póki jest krótki będę go nieświadomie sama skracać
B) jeden mały wypierdek wygląda tragicznie, gdy paznokcie pomalowała bym na jakiś jesienny kolor.
